Πολλοί νομίζουν ότι ο οινολόγος είναι κάποιος που απλά δοκιμάζει το κρασί.
Ένας ολοκληρωμένος οινολόγος θα πρέπει να ασχολείται με το αμπέλι.
Όχι μόνο να ελέγχει πότε θα γίνει το πότισμα ή το ράντισμα σε συνεργασία με τον γεωπόνο, αλλά και να ξεχωρίζει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για τη συγκομιδή.
Αναλαμβάνει την οινοποίηση, ανάλογα με την ποικιλία, το αμπελοτεμάχιο και την ωριμότητα του σταφυλιού που θα παραλάβει.
Δεν ακολουθεί κάποια συνταγή και κάθε χρόνο προσαρμόζει τις οινοποιητικές τεχνικές στα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης σοδειάς.
Καλείται να πάρει αποφάσεις, σε τι θερμοκρασία θα γίνει η ζύμωση, τι πίεση θα ασκήσουμε στα σταφύλια, τι είδους βαρέλια θα χρησιμοποιήσουμε, πόσο καιρό θα μείνει στα βαρέλια και φυσικά πώς θα γίνει το «μπλεντάρισμα», δηλαδή ο συγκερασμός των ποικιλιών στις δεξαμενές.
Όλο το καλοκαίρι είμαστε στο αμπέλι, για να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή πρώτη ύλη,
το κρασί γίνεται στο αμπέλι
Και όχι στο οινοποιείο '
Η οινοποίηση έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον καθώς έχει πολυπλοκότητα και ποτέ δεν είναι όμοια με οποιαδήποτε άλλη χρονιά από τις προηγούμενες.
Εδώ να εξηγήσω ότι κάθε δεξαμενή είναι ένα αμπελοτεμάχιο που θέλει διαφορετικό χειρισμό σε σχέση με το διπλανό, για να σου δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ξέρεις ότι ένα μικρό λάθος σε κάποιο στάδιο θα αποβεί μοιραίο διότι θα επηρεάσει το επόμενο.
Ένας Οίνος ιδιαίτερος κατά την άποψή μου είναι αυτό που εκφράζει το terroir – το έδαφος, το υψόμετρο, το κλίμα,
η περιοχή και η ποικιλία.
Επιτυχία είναι να δημιουργήσουμε...
Να δοκιμάζει ο καταναλωτής και να λέει '
«αυτό είναι Μοσχοφίλερο από τη Σκοτεινή Αργολίδας », δηλαδή να αναγνωρίζει την ταυτότητά του, η οποία είναι αδιαπραγμάτευτη.
Και βέβαια, ιδιαίτερος Οίνος είναι ο προσβάσιμος, αυτός ο Οίνος που μπορεί να απολαύσει ο καταναλωτής χωρίς να ξοδέψει πάρα πολλά χρήματα!
Το καλό κρασί δεν είναι πολυτέλεια στον τόπο μας όσον αφορά την Ελλάδα.
Όποιος θέλει να το απολαύσει έχει επιλογές. Θεωρώ ότι οι τιμές είναι προσιτές για τον αγοραστή που θα πάει στην κάβα.
Τα εστιατόρια είναι άλλη ιστορία – εκεί πολλές φορές υπάρχει υπερκοστολόγηση
Χ 5 και στην προσπάθειά τους να βγάλουν κάποιοι κέρδος, μπορεί να αυξήσουν έως και 5 φορές την τιμή του μπουκαλιού.
Πάντως με 6 ευρώ, με 10 και με 12 μπορούν οι οινόφιλοι να αγοράσουν ένα εξαιρετικό μπουκάλι κρασί.
Όσοι ταξιδεύουν αναρωτιούνται συχνά γιατί στην Ιταλία και στη Γαλλία βρίσκουν φθηνό εμφιαλωμένο κρασί. Ο λόγος είναι πώς εκεί έχουν μεγαλύτερες εκτάσεις και μεγαλύτερη παραγωγή.
Φανταστείτε ότι η παραγωγή της Ελλάδας είναι συνολικά μικρότερη από αυτήν του Μπορντό.
Αποτέλεσμα;
Υπάρχει μεγαλύτερη γκάμα στην τιμή και βρίσκεις ετικέτες από 1 ευρώ έως 100.
Ο οίνο τουρισμός στην Ελλάδα!
Δεν έχουμε χτίσει ακόμα όνομα ως οινοπαραγωγός χώρα.
Οι ξένοι τουρίστες έρχονται για τα νησιά και τις θάλασσες, όχι για τα οινοποιεία.
Όσες φορές όμως προσκαλούμε δημοσιογράφους και μπλόγκερ,
όλοι τους φεύγουν εκτασιασμένοι.
Θα πρέπει να ενταχθεί η οινοτουριστική εμπειρία στο πρόγραμμα του ξένου ταξιδιώτη. Ως χώρα ξοδεύουμε πολλά χρήματα για να προωθήσουμε το ελληνικό κρασί στο εξωτερικό, δίνουμε μεγάλα ποσά για να χτυπήσουμε μια πόρτα και να δοκιμάσουν το κρασί δέκα - δεκαπέντε άτομα.
Αν οι μισοί από τα 20 εκατομμύρια τουρίστες που έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα δοκίμαζαν ελληνικό κρασί και γυρνώντας πίσω έλεγαν σε έναν φίλο τους πόσο τους άρεσε, θα είχαμε βρει αυτό που ψάχνουμε:
τον τρόπο να το κάνουμε γνωστό στο ευρύ κοινό. Έχουμε ποιοτικά κρασιά, αλλά δεν έχουμε τη φήμη.
Ούτε ο ΕΟΤ βοηθάει σ’ αυτό.
Ακόμα και τώρα, διαφημίζει χύμα κρασί.
Όταν έρθει η ώρα να δείξει το κρασί, θα γίνει ζουμ στο ποτηράκι της ρετσίνας.
Το θεωρώ απαράδεκτο.
Τα οινοποιεία του εξωτερικού...
Πριν από μερικούς μήνες ήμουν στην Αυστραλία, που είναι υπερδύναμη στον οινοτουρισμό.
Το 60% των οινοτουριστών δεν πηγαίνουν στα οινοποιεία για το κρασί, αλλά για τη συνολική εμπειρία.
Θα αγοράσουν μια ποδιά ή ένα ποτήρι με το λογότυπο του κτήματος, θα πάρουν κι ένα μπουκάλι για δώρο.
Το οινοποιείο είναι αφορμή για μια εκδρομή το Σαββατοκύριακο.
Ανοίγουν το πρωί για brunch, συνεχίζουν το μεσημέρι συνδυάζοντας φαγητό με κρασί.
Γιατί να επισκεφτεί κάποιος το Kτήμα Μαγκάβαλη;
Όταν δοκιμάζεις το κρασί στον τόπο που παράγεται, έχεις εικόνα όχι μόνο της ετικέτας, αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από αυτό, και μαθαίνεις να το εκτιμάς ακόμα καλύτερα.
Όταν θα πίνεις δηλαδή ένα ποτήρι
cava Magavali winery
αυτόματα θα μεταφέρεσαι στα αμπελοτόπια της Σκοτεινής που είναι γνωστά από την αρχαιότητα και θα ανακαλείς την εμπειρία που έζησες.
Ο αμπελώνας του Kτήματος Magavali έχει έκταση 18.5 στρέμματα – προς το παρόν επισκέψιμα είναι όλλα τα στρέμματα που βρίσκονται κοντά στο οινοποιείο.
Το κτίριο του οινοποιείου είναι σύγχρονο, λιτό και επιβλητικό, σχεδιασμένο πολύ προσεκτικά ώστε να είναι λειτουργικό, ο παραχθείς οίνος δεν υπόκειται σε μηχανικές αντιστάσεις και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό .
Η οργανωμένη ξενάγηση κλείνει με οινογευσία, κατά την οποία ο επισκέπτης δοκιμάζει τα κρασιά της οικογένειας Magavali , με το λευκό να γεννιέται από την γηγενή ποικιλία Μοσχοφίλερο , το ερυθρό να είναι αποτέλεσμα του Αγιωργίτικου με 36 μήνες βαρέλι και 12 μήνες φιάλη.
Μας ενδιαφέρει φεύγοντας ο επισκέπτης να πάρει μαζί του όσο περισσότερη Σκοτεινή Αργολίδας γίνεται.
Γι’ αυτό προτείνουμε στους επισκέπτες να δουν και την άγνωστη αλλά σπάνιας ομορφιάς κοιλάδα, που απέχει μόλις 3 χλμ. από το οινοποιείο και είναι μία από τις μεγαλύτερες της ορεινής Αργολίδας.
Επίσης ένα καταράκτη από τα ελάχιστους με τρεχούμενο νερό 0 βαθμών Κελσίου.
Τα πυκνά δάση από ελατα, τα γραφικά χωριά τρυγύρω καθώς την λίμνη της Στυμφαλίας,
την βρύση από πέτρα χτισμένη στην κεντρική πλατεία του χωριού ..
Τον παλαιό νερόμυλο με το ρυάκι πλέον να κυλά στην άκρη του δρόμου .
Ποια είναι η καλύτερη εποχή για ξενάγηση στο οινοποιείο;
Αν έρθετε αρχές φθινοπώρου, θα μας δείτε μάχιμους: θα παρακολουθήσετε το πάτημα των σταφυλιών, τις κατεργασίες, την εμφιάλωση.
Η καλύτερη εποχή όμως για να επισκεφτεί κανείς το οινοποιείο είναι η άνοιξη, όταν το αμπέλι έχει αρχίσει να ανθοφωρεί και εμφανίζονται τα πρώτα σταφύλια.
Ο κόσμος του κρασιού είναι ένας συναρπαστικά παράδοξος κόσμος που έλκει σαν μαγνήτης άτομα συχνά ετερόκλητα με λίγα φαινομενικά κοινά στοιχεία. Εκτός ίσως της αγάπης τους για το κρασί!
Το κρασί μάς ενώνει, μας κάνει να ξεχνάμε και να θυμόμαστε, να μαθαίνουμε, να γνωρίζουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον .
Παρατηρήστε πόσα ενδιαφέροντα συζητήσαμε και πόσες απόψεις δημιουργήθηκαν σε ετούτο εδώ το άρθρο !
Όλλα αυτά τα υπέροχα πράγματα συμβαίνουν
Όταν κάποιος έχει την τιμή να σέβεται και αγαπά το κρασί.
Γιατί κρασί είσον πολιτισμός .
Μεθυστικά
Βασίλειος Μαγκάβαλης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου